Saturday, November 03, 2007

Éiric na bPagánach

Anois agus teanga na ngall ag fáil an lámh in uachtar i measc an oasa óig sna ceantracha deireanacha ina bhfuil an Ghaeilge beo fós, b'fhéidir nár mhiste cur síos a dhéanamh ar an ról nár bheag a ghlac duine de theaghlach Castle Chetwynde i gcraobhscaoileadh an Sacs-Bhéarla mar theanga domhanda. B’é an Dochtúir David Blantyre Chetwynde a bhunaigh an cumann miseanach "Soldiers for the Conversion of the Heathen" chun an dúdhúchasach a shaorú ó shlabhraí na dúbhealaíona agus na h-asarlaíochta. Tá an cumann fós ann, ach le hainm níos dioplómaitiúla – Commonwealth Christian Fellowship.

D’imigh An Dochtúir David gan tásc gan tuairisc sna dufairí i gcroílár na hAfraice dorcha i lár na naoú haoise déag. Tar éis blianta fada chuaigh tuairisceoir ón Skibbereen Eagle darbh ainm Henry Morton MacStanley (nó Mac the Knife mar ab fhearr aithne air) ar a thóir trí dúchríocha agus sabhánaí go dtí gur aimsigh sé fé dheireadh é i gceantar na treibhe Falunka, ar bhun easa mhóir ar a dtugtar Chetwynde Falls sa lá atá inniu ann. "Dr. Chetwynde, I presume" a scairt MacStanley.

B’é an deacracht is mó a bhí ag Dr. David i gcraobhscaoileadh an Dea-Scéil ná an iomadúlacht theangacha dothuigthe a bhí á labhairt sna críocha úd. Mar sin chinn sé ar ghréasán de scoileanna beaga a bhunú chun Béarla a mhúineadh chun go mbeadh na hainniseoirí ghorma ábalta an King James a thuisceant i gceart. Nuair a shrois fórsaí na hImpireachta na ceantracha sin ní ba dhéanaí bhí an réamh-obair agus an bholscaireacht faoin Mór-Bhanríon Gheal déanta cheana féin. Murach an Dr. Chetwynde is dócha go mbeadh an Fhraincís in uachtar ar fuaid lár na hAifrice go léir sa lá atá inniu ann, go bhfóire Dia orainn. Rug droch-chríoch ar an Dr. David nuair a caitheadh isteach é mar bhun-chomhábhair i gcorcán thaoiseach na bhFalunka. Níorbh iad na ranganna Béarla a chuir olc ar an dtaoiseach ach chuaigh an Dr. David thar fóir nuair a dhein sé iarracht srianta victóriacha a chur le cleachtais chomhriachtana na treibhe. Ba as an eachtra úd a d’eascair an téarma 'modh na misinéirí' nó mar a thabharfadh fear na Gaeltachta air ‘the missionary position’.

Tá séipéal nua bunaithe i sean-stóras ar chúlsráid sa bhaile seo againne. Inimircaigh ón Aifric is mó a fhreastalaíonn ar an Glorious Hope Divine Mission. Teifeach as cheantar na bhFalunka is ea an Pastor agus Chetwynde Nyanga is ainm dó. Ní raibh aon searmanas reiligiúnda le blianta fada sa sean-séipéal inar baisteadh David Chetwynde agus úsáidtear an foirgneamh mar bhunáit anois don chlub oíche ‘Cloisterphobia’. Deirtear go mbíonn gach saghas pótaireachta, drugaireachta agus drábhláis drúisiúil ar siúl ann. ‘Revenge of the Heathen’ mar a déarfá.

Uainn go léir anseo in #37 "Chetwynde Downs" – Slááán Tamall

(Foilsithe cheana ar Chlár Plé Beo 09/01/2003)

FRC

Sunday, September 23, 2007

Á! Connie bocht

A! Connie bocht. Ina ollmhilliúnaí dó, tar éis an pháirc mhór taobh le Chetwynde Downs a dhíol le fobraitheoirí, ní raibh sé ábalta nósanna a shaoil a athrú. Bhíodh sé amach moch déanach lá i ndiaidh lae ag sclábhaíocht ar an bhfeirm. Fear nár chuaigh ar saoire riamh ina shaol taobh amuigh de fho-lá go dtí Dúrlas nuair a bhíodh Corcaigh i gcluiche ceannais na Mumhan nó turas lae go dtí an comórtas treabhadóireachta.Bhí teist an sprionlitheora ar Chonnie riamh. "Ní thabharfadh Connie gal múin bó duit gan trácht ar gal tobac" a déarfadh a gcomharsain. Bhí cleas aige agus é i gcomhluadar, toitín a tharrac amach as a phóca agus an phaicéid a fhágaint isteach i bhfolach.

Ní raibh aon trust aige sna dochtúirí. Níor thug sé aon cheann don fholáireamh a bhfuair sé ón GP fé bhrú fola agus cholaistéaról. Dar le Connie ní raibh sa chóras slainte ach comhcheilg idir na dochtúirí agus na phoitigéirí chun airgead a ghoid ó dhaoine sláintiúla. B'é an manna a bhíodh aige ná:
"Ubh amh uair sa ló, sláinte an bhradáin agat go deo."
Dá mbíodh níos mó bradán agus níos lú uibheacha á alpadh siar aige b'fhéidir go mbeadh an sláinte aige fós. Is cosúil go raibh an diail colaistéaról ag bailiú go ciúin fealltach le tamall chun luíochán gan choinne a chur air. Suas ar dhiallait an tarracóra a bhí sé nuair a bhuail an taom é, taom croí a sheol é díreach go dtí saol nach mbíonn aon gá ann le cúram leighis ná stór óir. Ag leathadh aoiligh a bhí sé agus anois tá Connie féin ina ábhar aoiligh 6 troigh fé sa reilig áitiúil.

Níor phós Connie riamh, níor ghlac sé go raibh ré an spré imithe in éig. Muna raibh acraí fairsinge ag cailín ní raibh aon suim aige inti. "Níl aon gá le bean sa tigh," a déarfadh sé, "ó tháinig an laudromat go Carraignaman. Agus nach iontach go deo an t-aireagán é an léine siltriomaíoch." (siltriomaíoch nó drip-dry mar a thabharfadh fear na Gaeltachta air)

Ní raibh aon mhuinín ag Connie i lucht an dlí. Níor fhág sé uacht. Tháinig gaolta ó chian is ó chóngar chun na socraide. An chuid is mó acu, ní fhacadar Connie bocht riamh ina shaol ach bhíodar ann sna sluaite ag caoineadh is ag olagón timpeall na huaighe agus an cónra á ísliú síos. Déarfainn go mbeidh tamall fada ag abhchóidí agus dlíodóirí chun a chuid airgid a roinnt. Agus chun cuir leis an bpraiseach deirtear go bhfuil beirt bhan ag maíomh anois gurbh é Connie a bhí freagrach as páistí a saolaíodh dóibh.

Bhiomar go léir den tuairim nárbh fhada go mbeadh tithe breátha scopúla breacadh ar fuaid pháirc Connie. Agus chomh luath is a bheadh eochracha i ngclaic na húinéirí nua go mbeadh siadsan i mbun eagraíocht a bhunú chun cur i gcoinne aon tithe nua in aice leo. Ach ní mar a shíltear a bítear. Leis an titim tubaisteach i ngnó na tithíochta tá pleananna tógála curtha ar an méir fhada agus páirc Connie ligthe amach ar cíos d'fheirmeoir eile. Bhí sé amuigh cheana féin ag leathadh sciodair agus bréantais. Agus Cumann Aitritheoirí Chetwynde Downs, a bhí ag stocaireacht la fada chun criosú talamhaíochta a choimead don pháirc céanna, ar buille arís. Is deacair daoine mar iad siud a shásamh.

Uainn go léir anseo in #37 "Chetwynde Downs" - - - Slááán Tamall

FRC

Friday, September 07, 2007

Imeacht na gCrustaithe

Táid bailithe leo fé dheireadh - cuireadh chun bóthair iad. Tá an gort glanta, an pháirc tréigthe. An sean-dair leathanghéagach ar a dtugtar "the Hanging Tree" go huaigneach aonarach anois. Agus an tír ag comóradh "Imeacht na nÍarlaí" - is ag ceiliúradh "Imeacht na gCrustaithe" atáimidne anseo i Chetwynde Downs

Thug Connie Cooney cead do scata fánaithe nua-aoiseacha ó Shasana cur fúthu sa pháirc, lámh le Chetwynde Downs, mar agóid nuair a dhúiltíodh cead pleanála dó blianta ó shin. New-age travellers a thabarfadh fear na Gaeltachta orthu, hippies nó crusties a bhí iontu dar leis na comharsain. Anois tá daoine ag éirí cumhach agus nostáilgeach ina diaidh, á rá cé chomh dathannach is a bhíodar agus conas a chuireadar le héagsúlacht na háite. Huh! - an dream céanna a bhí ag tabhairt crustaithe salacha orthu tráth agus imní mhór orthu fé luach a gcuid tithe. Is cuimhin liom an ruaille buaille a bhí ann fé théad gabhar a bhíodh ag gabháil timpeall Chetwynde Downs ag ithe bláthanna agus tor ar fuaid na háite. Ní raibh aon taithí ag an úinéir, fear óg ó bruachbhailte Bhermingham ar ainmhithe feirme.

I ndáiríribh, ní mór an líon díobh a bhí fághta nuair a dhíol Connie an pháirc tar éis dó a fheactais fhada i gcomhair athchriosithe agus cead pleanála a bhuactaint fé dheareadh. D'fhill chuid acu abhaile ar an 'mórthír' tar éis an saol maith a thríáil ar an oiláinín ceilteach glas s'againne. Fuair roinnt eile postanna cearta agus bhogadar ón a gcuid típíanna agus a gcuid carabhán go dtí tithe concréite. Sílim gurbh iad an ghlúin óg a chur deireadh leis an mbrionglóid idíleach. Níor thaitin an lipéad "crusty" a chaith na páistí eile ar scoil leo - ba mhó a ndúil i lipéid dearthóra. Agus dar ndóigh mar a thárla riamh i stair mhí-ámharach na tíre, d'éirigh sliocht na bplandálaithe níos Éireannai ná na hÉirinnigh féin. Ní déarfainn "níos Gaelaí" sa chás seo. Bhí an glaoch chéanna ag an t-aos óg ar chluichí ríomhaire, cheol Meireacánach, sobail Astrálacha agus bia dúchasach mar phítseanna, burgair agus 'scallóga le curaí.' is a bhí ag a gcomhaoisigh áitiúla.

Tá roinnt des na h-iar-nua-aoisigh anseo i Chetwynde Downs anois. Cuir i gcás uimhir 51, "Heidiville" - 'sé fear na ngabhar, Clinton Wenlock, atá ina chónaí anois ann. B'fhéidir go bhfaca tú a ghrianghraf ar na nuachtáin le déanaí nuair a fuair sé gradam ór ó Bhord Bia as a "Granny's Traditional Organic Irish Kitchen Feta". Ní óna chistin féin a tháinig an cháis, ach, a bhuí leis an IDA, ó fhoirgneamh úrnua, san eastát tionscail ar imeall an bhaile. Fiche atá fostaithe aige ann - Polannaigh don chuid is mó dar ndóigh. Agus níl sé ag brath ar a théad féin a thuilleadh i gcomhair a fheta traidisiúnta Éireannach, tagann an t-amhábhar chuige i dtancaeirí móra ón mBulgáir. "Déanta in Éirinn" atá an cháis féin dar ndóigh.

Tá Clinton ina chaptaen ar an gcumann gailf sa lá atá inniu ann. Tagann pus ceart air má mheabhraíonn éinne dó, an uair úd a mbíodh sé ag rith le báiní timpeall Chetwynde Downs ag iarraidh a chuid gabhar fiáin a locadh.

Maidir le Connie Cooney - á! Connie bocht. Tuilleadh le teacht........

Uainn go léir anseo in #37 "Chetwynde Downs" - - - Slááán Tamall

FRC

Friday, August 24, 2007

Ceolchoirm na Stones

A leithéid de shotal; Seánie a rá liom gan a bheith ag stánadh ar mhná a bhí níba óige na m'iníonacha féin. Ní rabhas ag stánadh - bhíos ag breathnú go discréadach orthu agus conas a bheadh a fhios acu - nach rabhas ag caitheamh spéaclaí dearthóra dorcha, na cinn timfhillteacha treindí a cheannaíos go speisialta i gcomhair na hócáide. Ach chun an fhírinne a rá bhí sórt diomá orm mar ná raibh an oiread san de mhná óga friseáilte ann - matrúin aibí ar chomhaois liom fhéin don chuid is mó a bhí i láthair - iad ag iarraidh laethanta milse a óige a áthbhlaiseadh. Ach de réir mar a bhí an lá ag dul ar aghaidh agus an rac-cheol ag dul i bhfeidhm orm agus an braon ag dul siar bhí na mná úd ag éirí níos óige agus níos dathúla.

Thosnaíos ag jiveáil le bean thónach stóinsithe ón Chabhán (an chuimhin le héinne an 'jive' - á ní chuimhin is dócha). Samhlaíodh dom go rabhamar i ngrá lena chéile. Nuair a thosnaigh Mick Jagger ar amhrán mall a chanadh rugas greim docht uirthi i waltz pluc le leiceann. Ansan go hobann chuala, ós chionn an cheoil amplifeáilte, guth bagrach lastiar díom "Fan glan ó mo mháthair, a chladhaire shiúraigh mhaoil ramhair". Dar ndóigh, bá i mBéarla na mbanríon a tháinigh an bheannacht ón slataire d'fhear óg. "you sleazy fat baldy @@@@. Huh? sleazy? bhuel b'fhéidir, ach ramhar? níl ann ach maróg bheag. Agus 'maol'; tá mo chlár éadan ag culú beagaínín, sin an méid. Tháinig Seánie i gcabhair orm agus nuair a chonaic an t-uasal Oedipus na géaga tatúáilte muscalaigh chúlaigh sé go tapaidh - agus chúlaigh mise leis ar eagla na heagla.

Ach níor ligeas do eachtra bheag mar sin chuir isteach ar an lá. Ar mh'anam ach go rabhas ag baint súp as an gceolchoirm - ag racáil liom sa bháisteach agus sa láib. Tar éis tamaill níorbh é Mick Jagger a bhí ar an stáitse ach mé fhéin, i m'amhránaí agus i mo phríomh-ghiotáraí sa Gormachaí Míshásta Delta Blues Band ag leadradh mo Fender Stratocaster samhailteach:-

"Ah cahnt geht no-oh Satis-fac-shu-un,
Ah cahnt geht no ...(dan nah dan nah dah dah dah)"

Chun críoch dhramatúil a chuir leis an amhrán, thugas léim mhór as mo chorp - suas suas san aer, an dá chois scartha amach, mé ag batráil na téada. Ach ó mo léan, mo chreach, nuair a thánaig mé anuas, ní raibh na wellies ábalta gréim a fháilt ar an bhfód fliuch sleamhan, do landálas ar mo thóin, ar scaradh gamhail, cos amháin i dtreo Washington, an ghéag chlé sínte caoldíreach ar Chearnóg Dhearg Mhoscó.

Aáááééééííííóóóóúúúú!

Thug féar an otharchairr instealladh dom chun an phian dofhulaingthe a mhaolú agus sciobadh chun an A & E mé. D'fhágadadar ansan mé i measc na ndruncaérí, na ndrugairí agus dríodair na ceolchoirme. Cheapas nach mbeadh siúl na gcos agam go deo deo arís. Ach baochas le Dia, ní raibh aon damáiste fadthéarmach déanta. Chaitheadar amach mé an mhaidin dar gcionn tar éis x-gathú.

Ní raibh mórán fonn cainte ar Sheánie ar an mbóthar anuas dúinn. Is dócha nách róshásta a bhí sé le críoch anabaí gan choinne na cheolchoirme.

"Nach dúirt mé leat!" arsa Jocelyn nuair a chonaic sí mé ag bacadaíl an doras isteach.

Bhí t-léine speisíalta priontailte agam i gcomhair an tseó - "Racaire Rocach na Bliana- 2007" (nó Wrinkly Rocker mar a thabharfadh fear na Gaeltachta air) Is féidir liom a mhaíomh go raibh an teideal tuillte agam.

Ach má thiocfaidh na Stones ar cuairt arís ar oileán seo na Naomh is na nOllamh, fanfadsa aige baile agus ceannóidh mé an DVD.

Uainn go léir anseo in #37 "Chetwynde Downs" - - - Slááán Tamall

FRC

Thursday, August 16, 2007

Turas ó Thuaidh

Beimid ar an mbóthar ó thuaidh dé hAoine, ár dtriail ar Bhaile Shláine i gcomhair cheolchoirm mhór na Rolling Stones ar an Sathairn. B'é Seánie, athair mo gharmhic; Jack, a thug cuireadh dom dul ina theannta agus níos tabhachtaí fós b'é a cheannaigh na ticéidí. Duirt sé gur theastaigh uaidh ardú meanman a thabhairt dom tar éis tubaist Long John ach eadrainn fhéin creidim gur cheannaigh sé an ticéid do bhean éigin ar dtúis ach gur theip ar an bplean ar chúis amháin nó ar chúis eile. Ach cén dochar, caithfidh mé a admháil go bhfuilim ar bís. Féirplé do Sheánie, bhí a fhios aige go bhfuilim ag marachtaint sna seascaidí agus sna seachtóidí fós. Táim tar éis slám mór CDeanna de chuid na Stones a cheannach agus iad ag blastáil leo ar ardfhuaim de ló is d'oíche anseo san oifigín ó bhfuaireas an deascéal.

Ní rabhas ag caint anseo, nó b'fhéidir ag scríobh ba chóra dhom a rá, fé chúrsaí an teaghlaigh núicléigh anseo in #37 "Chetwynde Downs" le tamall maith mar bhí baill áirithe den ál ag bagairt gach sórt pionóis, idir dleathach is mídhleathach orm, ó bheith ag déanamh béadchaint orthu tríd an idirlíon. Ach rith sé liom ná fuil mórán seans go gcloisfidh siad faic mar gheall ar mo thuairiscí anseo ó táim ag scríobh i dteanga atá imithe in éag ainneoin bholscaireacht lucht tionscal na dteangan. Mar sin, seo liom.

Ar aon nós, mar a bhíos ag súil leis, níor fhan an "pháirtnéireacht" idir Seánie agus m'iníon Daphne i bhfad i ndiaidh theacht ar an saol dom' chéad gharmhac, jAc (sic) Cloudburst Bartholomew. D'ainneoin an ghaoil íogair eadrainn ar dtúis d'éiriomar mór lean chéile le himeacht aimsire ó bheith ag roinnt chúram Jack eadrainn. Is cuimhin liom nuair a bhuaileamar le chéile don chéad uair agus nuair a thug sé "Mí" orm gur tháinig colg orm. "Munar mhiste leat," a d'fhreagraíos go grod, " 'Mr. Watson' duitse, ní úsáideann ach cairde 'Mí' ". Ach d'iompar sé ina athair stuama freagrach. Is beag oideachas a bhí air agus ní raibh ach jabanna fánacha suaracha aige go dtí sin. Bhí post mar bhonséir i "Cloisterphobia" an club oíche áitiúil ar feadh tamaill. Ach ar mh'anam, nár thóg sé síob ar dhroim an tíogair cheiltigh ag an am caoi. Cheannaigh sé sean-thocailteoir agus chuaigh sé isteach sa bhildeál mar fho-chonraitheoir, Anois tá meaisíní breá de gach saghas agus gach tomhas aige agus foireann (Polannaigh dar ndóigh) amach ag obair ar shuíomhanna ar fuaid an chondae dó. Agus an t-airgead ag bailiú go tiubh ina gcúntaisí. Tá's agamsa óir is mise atá i bhfeighil na gcuntaisí dó.

D'fhágadar an litriú áiféisach san "jAc" nuair a thosnaigh an leanbh ag dul ar scoil agus is gnáth Jack anois é. Ach b'fhéidir gur chóir dóibh an litriú úd a choimeád chun idirdhealú a dhéanamh idir é agus an ceathrar "Jack" eile atá ar aon rang leis. Tá ceathrar "Darren" agus triúir Chloe sa rang chomh maith.

Bhí an leasainm "Tattoo" ar Seánie tráth de bharr an ghealaraí ealaíne a bhí leata ar fud a chraicinn. Ach anois agus é ina fhear gnó tá áiféala air agus tá lia léasair ag déanamh go maith astu ag iarraidh na cinn is feiceálaí a ruaigeadh. Ní chaitheann Seánie léinte le muinchillí gearra a thuilleadh ach tá súil agam go mbeidh t-léine á spórtáil aige ar an Sathairn so chugainn. Bheadh sé cool a bheith i dteannta fear agus cnuasach tatúanna á taisteáint ar na géaga aige ag ceolchoirm raic.

Anois, ó chuala Jocelynn mar gheall ar ár dturas, tá sí ag gabháilt dom;

"Ó Dhaid, caithfidh tú bheith cúramach, ná téir that fóir, tog bog é, coinnigh guaim ort fhéin"

Jocelyn, nó Lynn mar a thugann sí uirthi féin anois, sin an t-aon ball dem ochtar clainne a bhíonn cúpla nóimeat le sparáil aici anois is arís chun labhairt lena hathair.

Ná teir thar óir? le cén rud? Coinnigh guaim ort féin? Huh! canathaobh? Ní leanbh saonta mé - ní seanfhear dóite le zimmerfráma agus Alzeimers mé fós. An mbeadh sise sásta éisteacht leis an gcomhairle céanna gan iarraidh uaimse tar éis di bheith ar lár an oíche go leir in éineacht lena leannán. "Ní mór duit bheith cúramach, tá súil agam ná chuaigh tú thar fóir agus gur choinnís smacht ort féin"

Dúirt Seánie dom gur iarr sé air aire maith a thabhairt dom, ambaist. A leithéid de shotal.

Tabharfaidh mé cúntas daoibh ar an lá mór an tseachtain amach romhainn. San idirlinn caithfidh mé roinnt cleachtaidh a dhéanamh ar an aerghiotár i gcomhair na ceolchoirme. Tagaigí isteach liom sa churfá.

"I met a gin soaked, bar-room queen in Memphis,
She tried to take me upstairs for a ride.
She had to heave me right across her shoulder
'Cause I just can't seem to drink you off my mind.

It's the honky tonk women
Gimme, gimme, gimme the honky tonk blues."

Uainn go léir anseo in #37 "Chetwynde Downs" - - - Slááán Tamal

FRC

Saturday, July 28, 2007

Oidhe Obann

Chuir sé iontas orm, am méid daoine a tháinig chugam ag déanamh comhbhróin liom ar mo bhris. Daoine nach rabhas mór leo riamh, comharsain gur mhinic mé in achrann leo - anois ag croitheadh lámh liom is ag cur focail sóláis i mo chluas.

N'fheadar canathoabh gur rith sé i ndiaidh an chairt a bhí ag déanamh taoschnóanna ag bun an bhóthair s'againne ach bhí an dearg-ghráin aige ar na spraoi-mharcaigh le fada. Ach níorbh é an cárr san ba chiontach leis an dtragóid ach an dara gluaisteán a tháinig go fealltach gan choinne is a d'fhág ina mhata fuilteach leacaithe é ar dhromchla an tarmaic.

Ó mo chreach, mo léan, anamchara dílis mo chléibh, mo pháirtí siúil, conas a mhairfead ina éagmais. Long John, mo Jheaicín Russell leathshúileach imithe uaim. Ba líonmhar na bagairtí báis a fuair sé thar na blianta ó bheith ag cartadh leis i mbláthcheapacha na gcomharsan nó de bharr an nós a bhí aige a rollóga caca a fhágaint ar phlasóga manicúráilte nó ó bheith ag síor-bhruíon le gach madra fireann ar an eastát. Ach níor cheapas riamh go raibh oidhe obann mar sin in ndán dó.

Ar a laghad níorbh aon Volkswagen Polo nó Opel Astra úiríseal ba thrúig bháis leis ach Porche breá gallánta dén déanamh is nua aimseartha - an 911 GT2. Goideadh é ó thigh i Chetwynde Dales agus fuarthas tréigthe é i aice Bhloc an Phiarsaigh níos déanaí. Is dócha gur omós dá stádas, aitheantas dá úaisleacht é gur cárr chomh árdnósach san a mhairigh é.

Anois tá an corpán truacánta i stóras agam i mála plaisteach istigh sa reoiteoir. Táim ag lorg seitheadóir cáilithe chun an craiceann a stufáil. Beidh sé mar chomhluadar dom anseo im'oifigín, cé ná fuil a fhios agam cá cuirfead é - tá an seomra beag seo chomh plódaithe san le gach saghas fearais. B'fheidir go mbeadh slí ann dó in aice le mo bhonzaí thall sa chúinne. An Pinus Pseudophallicus atá ar shlí na fírinne leis ó mhairigh an teas lárnach é nuair a thugas isteach ón ngáirdín é blianta ó shin.

A, níl san oifigín seo anois ach sórt mausoleum, bailichiúchán de nithe marbha gan bhrí gan anáil. Cur i gcás mo sheana-sheinnteoir Pye nár chas céirnín le fada mar ná fuil páirteanna breise nua le fáil. Nó mo bhosca ghiotáir atá folomh uaigneach ó bhris mo bhean an Fender Stratocaster a bhí ann ina smidiríní nuair a chuala sí go rabhas ag iarraidh an Gormachaí Míshásta Delta Blues Band a athbhunú. Dá mbeadh a fhios aici cén praghas atá le fáil sa lá atá inniu ann ar ghiotár den déanamh san....

Ach ní féidir saoirse na samhlaíochta a mharú - tá m'aer-ghiotár agam fós. Gach oíche anois tá an ceantar maguaird cosúil leis na faraoiseacha anallód is na mic tíre ag glamaíl os gach aird ach níl ann ach bitsigh an eastáit ag caoineadh titim cheannaire na conairte. Agus bímse leis ag cantain leo. Fan anois go dtiúnfálfad an t-aerghiotár........

"You aint nothin but a hound dawg
Cryin all the time.
You aint nothin but a hound dawg
Cryin all the time.
Well, you aint never caught a rabbit
And you aint no friend of mine."

Uainn go léir anseo in #37 "Chetwynde Downs" - - - Slááán Tamall.

FRC

Saturday, February 24, 2007

Are you a Man or a Geek?

Are you a Man or a Geek?

B'shin an cheist a chuirtí ar fhear óg anaithnid ag aonach nó ag margadh nó ag patrún i dtúis na naoiú aoise déag. Ba ag na cruinnithe san a bhíodh an cleathadh cloigne agus cnagarnach cnámha núair a bhí an cultas chomrac facseanaíochta i mbarr a réime. Bhí míchlú agus mícháil ar fud chúige Mumhan ar an dá bhuíon naimhde ón dúthaigh seo, na Mans; tionóintí de chuid na Penderhursts i gCarraig na mBan agus daoine gaolta leo ar thaobh amháin agus na Geeks, tionóintí desna Chetwyndes i mBaile na gCíoch, don chuid is mó, ar an dtaobh eile. http://chetwyndedowns.blogspot.com/2006/08/ballyna-wha-geek.html
Chun an dortadh fola a staonadh dhein na tiarnaí talún úd iarracht an naimhdeas a threorú ar bhealach sportúil - bhunaíodar dhá fhoireann iománaíochta. Ach mo léir, ba mharfaí agus b'fhuiltí camán i lámha Man nó Geek na bata droighin nó cleith ailpín. Fé dheireadh, tháinig sagart paróiste óg fuinniúil an tAthair Thundering Tom ar an stáitse agus chuir sé cosc iomlán ar an bhfaicseanaíocht. http://chetwyndedowns.blogspot.com/2006/06/doing-banown.html D'aontaigh sé an dá bhuíon i bhfoireann amháin; the Geekman Rovers, D'éirigh go seoigh leo ar feadh tamaill, bhuadar craobh an chondae cúpla uair.

Ach ansan tháinig scoilt Pharnell agus d'athadhnadh an sean-naimhdeas, na Geeks are thaobh na Parnellítigh agus na Mans ar an mbruach eile. Le gach deighilt a thárla i stair na tíre ó shin i leith, cuireadh an lasóg sa bharrach arís agus bhíodh bruíon agus achrann idir an dá dhream. I 1914, d'fhan na Geeks le hÓglaigh na hÉireann, chuaigh na Mans leis na hÓglaigh Náisiúnta, ag marsáil leo go dtí trinsí fuilteacha an áir i bhFlandras. Le linn Cogadh na gCarad, thaobhaigh dream amháin le Dev, an cleas eile leis an gCoileánach. Sna seascaidí bhí na Mods is na Rockers ann, lucht leanúna na seó-bhannaí i gcoinne lucht éisteachta na ngrúpaí bailéidí agus mar sin de.

Sna seachtóidí agus sna hochtóidí tháinig fás thar chuimse ar an gceantar; mar a mbíodh páirceanna glasa, anois bhí eastáit tithíochta galánta ag borradh ar ísleán agus ar ardán, bhí baile saitilíte fuadrach in ionad sráidbhaile beag tuaithe agus an rud is tábhachtaí ba líonmhaire i bhfad lucht séidte isteach ná na sean-áitritheoirí. Ceapadh ag an am go mbeadh deireadh leis an sean-fhaltanas leis an gclaochlú pobail seo ach in ainneoin gur bheag an spéis a léirigh na nua-phlandóirí i stair agus traidisiúin na háite bhí gné amháin den sean-dúchas a mheall scata mór den aos óg agus b'shin an deighilt fhuilteach idir na Mans agus na Geeks.

Anois bíonn na Mans ag tabhairt tacaíochta do - á! tá a fhios agat - Man Utd.: na Geeks ag canadh 'Liverpool, Liverpool, Liverpool'. Bíonn na Mans ag éisteacht le Gansta Rap agus na Geeks le Miotal Trom, nó pé diail stíl atá i bhfaisean acu fé láthair. Agus bíonn eagla ar tuistí sna eastáit meán-aicmeacha i BallynaGeek a pháistí a ligint isteach go dtí lár an bhaile i Carraignaman mar a mbíonn scangairí na dtithe comhairle, ina dtraic-chultacha cochaill lonracha, ag feitheamh i luíochán orthu, díreach mar a bhíodh a sinsir riamh rompu.

Aréir bhí scliúchas taobh amuigh de cheanncheathrú na nGeeks i gclub rugbaí na Chetwynde Cheetas, nuair a thosnaigh scata scóbanna de chuid na Mans ag agóidíocht i gcoinne chanadh 'God save Her Majesty' ar fhód beannaithe Pháirc an Chrócaigh. Chuirfainn geall nach raibh duine acu riamh ar Chnoc 16, is go dtí Old Trafford nó Parkhead a bhíonn a dtriall de gnáth. Ach má bhíonn cúis chomraic uait..........bhuel - aon leithscéal.

Dar ndóigh chuir na hainmneacha baoth-ghallda, Mans agus Geeks, olc ar Ghaeilgeoirí riamh ach nílim chun puinn a rá mar gheall ar seo. Ní fada ó shin ó thug máistear scoile anseo na Dolls is na Titties orthu, fuarthas a chárr tré thine tamall ina dhiaidh.

Uainn go léir anseo in #37 "Chetwynde Downs" - - Slááán Tamall

FRC

http://beo.ie/clar_ple/index.php