N’fheadar sa diail cén fáth go bhfuil sé ag dó na geirbe agam fós. Tá roinnt seachtainí thart agus tuigim go bhfuil a lán fadhbanna i bhfad níos tromchúisí sa tír fé láthair. Ach fós féin laidhc, táim ag díol as mo cheadúnas teilifíse agus tá chuid den cháin céanna ag dul cruinn díreach isteach i bpócaí teanna láithreoirí raidio is iad ag spalpadh fógraíochta saor in aisce ar son mhórchomhlacht ilnaisiúnta Diageo lena dtagairtí do ‘Arthurs Day’.
“Hope you’re enjoying Arthur’s Day” – “Isn’t it wonderful to have such fine weather on Arthur’s Day” – “And what are you doing on Arthur’s Day” agus a leithéid. Baoth-cheiliúradh ar bhréag-fhéile. Déarfainn nach raibh feachtas fograíochta níos rathúla ó aimsir fhógraí Jacob’s Figrolls (how do they put the figs?) blianta fada ó shin.
Sea, tá Féile Pháidí an Stáitse ann ar 17 Márta chun séasúr na turasóireachta a sheoladh agus ar 23 Meán Fómhair, Féile Pháidí an Pótaire chun clabhsúr a chuir leis.
Sea, tá Féile Pháidí an Stáitse ann ar 17 Márta chun séasúr na turasóireachta a sheoladh agus ar 23 Meán Fómhair, Féile Pháidí an Pótaire chun clabhsúr a chuir leis.
Cuireann an chraic seo ar fad ag smaoineamh mé, an bhfuil gá i ndáiríribh le Lá le Pádraig in aon chor a thuilleadh? Chuala moltaí ó pholaiteoirí áirithe gur chóir an fhéile a bhogadh go lár an tsamhraidh chun go mbeadh níos mó seans ann aimsir chineálta a fháil. Ach b’fhéidir nár mhiste féile náisiúnta nua ar fad a bhunú. An bhfuil féile bunaithe ar fhinscéalta fé Bhriotanach a tháinig anall chugainn san anallód chun creideamh nua ón meán-oirthear a chrabhscaoileadh inár measc – an bhfuil feistiabhal mar sin oiriúnach do Éire an lae inniu. Tír agus sochaí iar-Chríostaí, iar-chléireach, iar-náisiúnach, iar-ghaelach, iar-thradaisiúnta, iar-dhevalerach, , iar-phrátaíoch, iar-cháibíneach, iar-thíogarach, agus iar- pé rud in aon chor ar mhian libh a bheith curtha siar. Nach bhfuilimid ‘fásta suas’ anois, ‘tagtha in inmhe’ mar phobal. Nach bhfuil laincisí troma na staire agus cúng-shrianta victeoireacha na Vatacáine scaoilte caite dínn agus curtha ar taispeáint in ionad oidhreachta éigin. Ach cén duine a roghnóimis dár bhféile úr in ionad aspal na trídhuilleoige. Bono? Gaybo? Bertie? – arra no, níl siadsan ar shlí na fírinne fós. Ina theannta san ní bheadh mar thoradh ar chruacheist mar seo ach argóint, achrann, easaontas agus eascainí, mar sin is é an moladh a thabhairfinnse ná ainm a phiocadh ach gan aon duine fé leith taobh thiar den ainm céanna.
Le glúin nó dhó anuas bíonn sé de nós ag tuistí na tíre seo nice names a roghnú dá gcuid páistí. Bíonn gnéithe fé leith ag baint leis na nice names seo, nílid tradaisiúnta, ná Gaelach agus ní rabhadar in úsáid ag a sínsir riamh roimhe sin. ‘Sé ceann des na nice names seo a léireodh go paiteanta Éire nua-aimseartha neamh-Éireannach na milaoise seo. “Lá ‘le Zoë” – “Lá ‘le Zara” – “Lá le Zac” – “Happy Darren Day” – “Have a Wayne Day” - "Kiss me I'm Chloe". Nó b’fhéidir gur chóir dúinn aitheantas a thabhairt dár ngaolta poncánacha ar an taobh thall den aigéan le ceann des na ainmneacha bréag-Éireannacha atá coitianta anseo anois – Katelynn Day, Alannah Day, Ryan Day, tá flúirse ann. D’fhéadfaimis ainm éagsúil a roghnú gach 5 bliana de réir mar a thiocfadh ainm úr i bhfaisean, ainm mná i ndiaidh ainm fir agus mar sin de. D’fhéadfaimís “Féile na Nice Names” a úsáid mar théarma clúdaigh don lá féin.
Dar ndóigh ní gá deireadh a chuir le sean-Lá ‘le Páidí ar fad. D’fhéadfaimis é a úsáid dála na sea-laethanta mar áis mhargaíochta chun na turasóirí a mhealladh inár dtreo. Agus is dócha go marfaidh líon beag Críostaithe leis ar an oileán go ceann tamaill eile.
Á! bhuel, níl ann ach smaoineamh.......
Uainn go léir anseo in #37 “Chetwynde Downs” - - - Slááán Tamall
FRC
