Cabhair Idirlín

Cócaire breá is ea Jocelynn. (Jocelynn nó Lynn mar a thugann sí uirthi féin anois. An t-aon bhall dem’ ochtar clainne a bhíonn cúpla nóimeat le sparáil aici chun caint lena hathair anois is arís)

“Ar mh’anam ach go bhfuil an mhias seo oiriúnach do mhac an rí mar bhéile” arsa mise nuair a bhlaiseas an phióg a bhí cócaireáilte ag Jocelynn dúinn, “cá bhfuairis an t-oideas”

“Is iontach go deo an áis é an t-idirlíon” d’fhreagair sí “ní gá bheith ag útamáil trí leabhair cócaireachta níos mó, fuaireas é ar bhlag dar teideal ‘Grá faoi gruaim’.

“Nach ait san” arsa mise “níl an gréasán chomh olmhór san i ndeireadh na dála. Ná fuilimse ag leanúint an tsuímh cheannann chéanna. Ana-bhlag is ea é.”

“Ia sú” a bheannaigh Charles dúinn ar a theacht isteach sa chistin dó. (Charles; “call me Charles, I don’t fancy Charlie” – eisean)

“Níl san ceart” d’fhreagair mise.

“Tá go deimhin” arsa Charles, “ciallaíonn sé ‘hello’ sa Ghréigis”

Tá Charles díreach thar n-ais ó saoire sa Ghréig agus a phluc teann le nathanna óna dteanga siúd.

“Ní chiallaíonn” arsa mise.

D’fhéach sé go nimhneach orm.

“Nár fhoghlaimíos go díreach é, ó iascaire i dtaverna cois cuan ar oileán Patmos” ar seisean.

“Bhuel” arsa mise, “is dócha gur cheap sé gur Sasanach aonteangach gan léann ab ea thú más ea. Tá uatha agus iolra sa teanga úd mar atá sa Ghaolainn s’againne. Amhail ‘Dia dhuit / dhaoibh’ - ‘ia sú’ do dhuine amháin; ‘ia sas’ nuair atá níos mó ná duine amháin ann. Agus tá beirt againn suite chun boird anseo, díreach os do chomhair amach, más chruinn mo chomhaireamh”

“Agus ina theannta san” do leanas orm “ má thagann duine i láthair comhluadar atá suite chun béile ‘sé a deir na Gréigigh ná: ‘Kalí orexí’ nó mar a déarfadh fear na gaeltachta; ‘bon appetit’. Níl a leithéid de bheannacht i dteanga ársa ár sinsir mar nár shroich sibhialtacht chlasaiceach na Héilléineach chomh fada leis na críocha báite iargúlta seo riamh.”

Ó nach tusa atá ana-smairteáilte ar fad” ar seisean, bhuail roinnt jalousie ar a phláta agus d’imigh leis amach ag plabadh an doras ina dhiaidh.

Níor thúisce an doras dúnta ná thosnaigh Jocelynn ag gabháil dom.

“Ó a Dhaid, ní raibh aon ghá le sin. ‘Sé do chéadmhac é agus bíonn tú i gcónaí ag iarraidh é a bhrú fé chois.”

“Há! ní féidir leis an mboicín sin an dullamallóg a chuir ormsa lena chúpla focal a leath-fhoghlaim sé ó chúl a Lonely Planet.”

“Arra, ní raibh aon dochar ann, ar sise, “agus ní raibh a fhios agam go raibh Gréigis ar do thoil agat.”

“Bíodh a fhios agat” arsa mise, “gur fear ilchultúrtha, ilteangach atá agat mar athair”

“Cé tá ag dullamallógaíocht anois”, ar sise, thóg a pláta ina glaic agus d’imigh léí amach ag fágaint an dóras ar oscailt ina diaidh.

“Sceach sa bhearna” a ghlaoch mise ina diaidh, “nó an é ná fuil aon doirse agaibh sna tigíní thall i Negative Equity Mews?”

Bíonn an focal scoir ag Míshásta i gcónaí.

Bhíos fágtha im’ aonair. Toisc nach raibh éinne ann chun an buidéal fíona a roinnt leis, chríochnaíos é liom féin. Réitigh sé go seoidh leis an jalousie.

Dála an scéil, níor leagas cos ar fhód thír Hóiméir riamh ach nuair a chuala Charles ag spealladh a chuid Gréigise chuas i mbun gúglála ar an teanga úd ar an toirt.

Is iontach an áis é an t-idirlíon mar a deir Jocelynn.

Uainn go léir anseo in #37 "Chetwynde Downs" - - - Slááán Tamall

FRC