Corn Cove

Cuireann aimsir bhreá an tsamhraidh seo i gcuimhne dhom na laethanta fadó nuair a bhíodh ár dtriail siar go dtí an seailé i gCorn Cove in iarthar Chorcaí le haghaidh saoire coicíse. Ochtar clainne pacáilte isteach i dhá charr. Agus gan ach cúig nóimeat den turas curtha dínn do thosníodh an raic agus an clampar ag na tachráin sa chúl. "Cathain a bheimíd ann a Dheaid," "an bhfuilimíd leathslí fós, a Dheaid," "tá Jonathan do mo bhualadh," "caithfidh mé wee-wee a dhéanamh ANOIS". Ansan nuair a bhíodh ceann scríbe bainte amach againn, d’athródh na clamhsáin – bhídís go léir bored, bheadh an seailé boring, an tráigh tuirsiúil, na daoine tuirsiúil, ní bheadh aon rud le déanamh acu - d’ainneoin na háiseanna go léir.

B’é buaic-phointe gach lá i gCorn Cove leath uair tar éis a naoi nuair a bhailíodh an pobal saoire go léir i mbeár an óstáin, an áit plódaithe leis na haicmí éagsúla, daoine uaisle na seailéanna, lucht na gcarabhán, daoscarphobal na bpoball, agus roinnt crústaithe (crusties) ósna botháin agus típíanna ar thaobh an chnoic. Go hobann – géarchiúnas – do chloisfeá sceartán ag siolpadh nuair a thagadh saoi na síne ar scaileán an teilifíseáin chun tuar na haimsire a fhógairt. Ach mo léan, an ruaille-buaille, na diamhaslaí agus mallachtaí nuair a bhíodh an gnáth drochscéal cloiste. Mar is cosúil gur le toil Dé agus le cúnamh an Diabhail, gur sheoltaí gach doineann, gach fronta fuar, gach gála, gach cuaranfa ón atlantach caol díreach ar Corn Cove chun pé ualach de dhubhnéalta a bhíodh cruinnithe acu a dhoirteadh anuas go clagarnach i dtrombháisteach toirniúil ar dhíon ár seailé. Ach ní raibh gach lá mar sin – bhíodh corr-lá breá gréine ann nuair a bhímís go léir dóite tostáilte rua-chraicneach.

Ach b’é an rud ba mheasa i gCorn Cove, ná na corrmhíolta. Níl mosquito an Amazon níos fíochmhara, ná mórscairp an Sahara níos nimhní ná corrmhíol Corn Cove. Do ritheadh na daoine síos an tráigh chun iad féin a thumadh san uisce le éaló ó phláigh na gcorrmhíolta. Ach bhíodh orthu dul thar scuaidriúin de ollphortáin ag feitheamh i bhfolach sa ghaineamh chun luíochán fealltach a dhéanamh ar na teifigh truamhéileacha neamhurchóideacha. Ansan nuair a bhíodh tearmann an uisce bainte amach acu bhíodh gach mac mathar ar maos in anraith tiubh glóthach de oll-smugairli róin a tháinig anonn chughainn ar shruth na murascaille i dteannta na mbáisteach is na ngálaí. Agus an iasc fíadóra i gCorn Cove -^*#@ AAAAGGGGHHHH !!!! Tagann na tromluíthe agus na hathbhlamanna orm fós.

Ní théim síor a thuilleadh. Rug na leanaí ba shine seilbh ar an seailé agus níl fáilte ann roimh a n-athair anois. Deir siad go mbíonn siád náirithe ag mo iompar go mórmhór tar éis gur caitheadh amach as dioscó na ndéagóirí mé. Cad a bhí ar siúl ag fear meánaosta beoir-bholgach le stíl ghruaige Healy-Rae i ndioscó na ndéagóirí. Bhuel, sin scéal eile – ní chreidfeá é.

Uainn go léir anseo in #37 "Chetwynde Downs" - - - Slááán Tamall

FRC